Catalogusgegevens
Obv; Rev; kruis Conrad II, een lid van de Hohenstaufen-dynastie, was de enige zoon van keizer Frederik II uit zijn tweede huwelijk met koningin Isabella II van Jeruzalem. Hij erfde de titel van koning van Jeruzalem (als Conrad II) na de dood van zijn moeder tijdens de bevalling. Benoemd tot hertog van Schwaben in 1235, liet zijn vader hem tot koning van Duitsland (koning van de Romeinen) kiezen en in 1237 tot koning van Italië (als Conrad IV) kronen. Nadat de keizer was afgezet en stierf in 1250, regeerde hij als koning van Sicilië. (Conrad I) tot aan zijn dood. Hij was het tweede kind, maar de enige overlevende zoon van keizer Frederik II en Isabella II (Yolanda), de koningin van Jeruzalem. Geboren in Andria, in het Zuid-Italiaanse koninkrijk Sicilië, stierf zijn moeder kort na de geboorte van hem en hij volgde haar op als monarch van de kruisvaardersstaat Jeruzalem. Door zijn vader was Conrad de kleinzoon van de Hohenstaufen-keizer Hendrik VI en achterkleinzoon van keizer Frederik Barbarossa. Hij woonde tot 1235 in Zuid-Italië, toen hij voor het eerst het Koninkrijk Duitsland bezocht. Gedurende deze periode werd zijn koninkrijk Jeruzalem, geregeerd door zijn vader als regent via gevolmachtigden, gekweld door de burgeroorlog van de Longobarden totdat Conrad zijn meerderheid verklaarde en het regentschap van zijn vader zijn geldigheid verloor. Toen keizer Frederik II zijn oudste zoon, Conrads opstandige halfbroer koning Hendrik (VII), afzette, volgde Conrad hem op als hertog van Schwaben in 1235. De keizer kon hem echter pas tot koning van de Romeinen laten kiezen tijdens de Keizerlijke Rijksdag van 1237. in Wenen. Deze titel, hoewel niet erkend door paus Gregorius IX, veronderstelde zijn toekomst als heilige Romeinse keizer. Prins-aartsbisschop Siegfried III van Mainz trad in zijn hoedanigheid van Duitse aartskanselier op als regent voor de minderjarige tot 1242, toen Frederik landgraaf Hendrik Raspe van Thüringen en koning Wenceslaus I van Bohemen koos om deze functie op zich te nemen. Conrad kwam vanaf 1240 rechtstreeks tussen in de Duitse politiek. Toen paus Innocentius IV echter in 1245 een pauselijk verbod aan Frederik oplegde en Conrad afzette, steunde Henry Raspe de paus en werd hij op zijn beurt op 22 mei 1246 verkozen tot antikoning van Duitsland. Henry Raspe versloeg Conrad in de slag bij Nidda in Augustus 1246, maar stierf enkele maanden later. Hij werd als antikoning opgevolgd door Willem van Holland. Eveneens in 1246 trouwde Conrad met Elisabeth van Beieren, een dochter van Otto II Wittelsbach, hertog van Beieren. Ze kregen een zoon Conradin in 1252.
Deze tekst is automatisch vertaald uit het Engels
Klik hier voor de oorspronkelijke tekst