Catalogusgegevens
Dobbs kiest dit keer het zeventiende deel van de Rougon-Macquart van Émile Zola, het donkerste. Vanwege het gebrek aan context om dit verhaal in het grotere geheel van de saga te integreren, zou een herinnering aan het verleden van de hoofdpersoon en zijn relaties relevant zijn geweest om zijn getroebleerde persoonlijkheid en zijn schimmige kant beter te begrijpen. Bovendien bevat het verhaal niet slechts één held, elke hoofdrolspeler, evenals de spoorwegomgeving, vormt een radertje in de mechanica van het scenario. Desondanks is hun ontwikkeling ongelijk. De lezer voelt dan weinig empathie voor hen omdat ze niet bijzonder sympathiek overkomen. De scenarioschrijver heeft ervoor gekozen om de thrillerkant te belichten: als hij dat op een volkomen bevredigende manier doet, gaat dat toch ten koste van de psychologische dimensie en de maatschappijkritiek van de roman. Menselijke fouten als afgunst, jaloezie, laaghartigheid en manipulatie worden zeker aangepakt, maar door dit gebrek aan diepgang komen ze wat traag over. Germano Giorgiani heeft een nogal nerveuze en rauwe tekening die, samen met de vervaagde kleuren van Isabelle Lebeau, een koortsachtige en zware sfeer herstelt. De expressiviteit die de gezichten vervormt, evenals de kilte van de industriële decors, zijn goed getranscribeerd. Monochromie gecombineerd met strak snijden versterkt het gevoel van onderdrukking en latent geweld. Als geheel wordt de originele plot gerespecteerd, zodat degenen die "The Human Beast" hebben gelezen, niet verloren zullen gaan. Voor de béotiens is het beter om de tijd te nemen om de setting te situeren met wat onderzoek, anders zullen ze een goed opgebouwd spanningsverhaal in een interessante tijd en omgeving waarderen, hoewel ze de kritische kracht van Zola hebben verloren.
Deze tekst is automatisch vertaald uit het Frans
Klik hier voor de oorspronkelijke tekst