Snel naar pagina
11van 61
Hallo 
PeterMotte
PeterMotteHello PeterMotte , I am not a book reader. You seem like a good guy, but that Ezz is getting on my nerves a bit. Or there, or here. Make up your mind, I don't think both are possible.
PeterMotteJa, maar, dat ligt niet aan mij. Ten eerste begrijp ik eigenlijk niet goed wat je precies op de zenuwen werkt. Ten tweede zeg ik: discussiëren over het lezen en wat daarmee verband houdt, buiten het verzamelen, daar en niet hier. Hier heb ik dat nooit willen opstarten. Dat is nu juist de kwestie.
Yes, but it's not me. First of all, I don't really understand what exactly is getting on your nerves. Second, I say: discuss reading and what is related to it, beyond collecting, there and not here. Here I never wanted to start that. That is precisely the issue.
Last Men in London is eindelijk beschreven.
Zie hier.
Zie hier.
Last Men in London has finally been described.
See here .
See here .
Het was al jaren geleden dat ik nog eens iets van Isaac Asimov had gelezen, maar in deze bundel SF: The best of the best, ed.: Judith Merril staat "Dreaming is a private thing". Vreemd genoeg lijkt dat nooit in het Nederlands te zijn vertaald.
Misschien heeft dat wat te maken met de kwaliteit: een van de personages zegt zowat vijf keer (5!) "I'm an old man". Ja, na de eerste keer weet je dat wel. En dat hij het een tweede keer zegt, oké, het geheugen van de lezer kan kort zijn. Maar drie keer, en zelfs vijf keer? Op een verhaal van zo'n 15 bladzijden? Dat is toch wel een slordigheid.
Maar verder is er weinig op aan te merken. Het was lang geleden dat ik nog iets van Asimov had gelezen, en dan is zoiets een beetje een nieuwe kans om hem te leren kennen, en dat valt verder wel mee: hij verspilt geen tijd aan overbodige uitweidingen, de personages worden tamelijk snel neergezet (tenzij ze een variant van stotteren ontwikkelen waarin ze hele zinnen herhalen, blijkbaar), en het bevat een origineel idee: sommige mensen kunnen uitstekend dromen (alhoewel het om dagdromen lijkt te gaan), en er is een techniek ontwikkeld om dat vast te leggen, zodat andere mensen die kunnen bekijken. Het is een gesofisticeerde versie van film.
Het aardige is niet dat idee op zich, maar wat Asimov er allemaal nog rond vertelt, over welke ontwikkelingen zich ermee voordoen, en hoe de psychologie van de dromers zelf in elkaar zit. En dat hun werk onontbeerlijk is omwille van het feit dat sommige mensen totaal niet in staat zijn om te dromen, en de creaties van de dromers nodig hebben om mentaal te kunnen uitrusten.
"Dreaming is a private thing" volgt op een ander verhaal over een nieuwe behandeling van media, nl. "The Sound Sweep" door J.G. Ballard. Met zowat veertig pagina's is dit het langste verhaal van de hele bundel, en het heeft meer weg van een korte roman dan van een novelle. Het idee is dat geluid altijd een nazinderend residu in de omgeving achterlaat, en dat sommige mensen dat moeten opruimen om te voorkomen dat het hinderlijk wordt. Maar Ballard weeft daar een heel intrige rond, met een operazangeres wiens carrière in het slop kwam doordat allerlei merkwaardige evoluties in de muziek haar overbodig maakten, en een "sound sweeper" die zelf stom is maar haar wil helpen om weer door te breken.
Merkwaardig van zowel dit verhaal als het vorige is, dat beide een tragisch einde kennen, al is dat bij Ballard sterker.
van
http://ezzulia.nl/forum/viewtopic.php?f=217&t=15191
Misschien heeft dat wat te maken met de kwaliteit: een van de personages zegt zowat vijf keer (5!) "I'm an old man". Ja, na de eerste keer weet je dat wel. En dat hij het een tweede keer zegt, oké, het geheugen van de lezer kan kort zijn. Maar drie keer, en zelfs vijf keer? Op een verhaal van zo'n 15 bladzijden? Dat is toch wel een slordigheid.
Maar verder is er weinig op aan te merken. Het was lang geleden dat ik nog iets van Asimov had gelezen, en dan is zoiets een beetje een nieuwe kans om hem te leren kennen, en dat valt verder wel mee: hij verspilt geen tijd aan overbodige uitweidingen, de personages worden tamelijk snel neergezet (tenzij ze een variant van stotteren ontwikkelen waarin ze hele zinnen herhalen, blijkbaar), en het bevat een origineel idee: sommige mensen kunnen uitstekend dromen (alhoewel het om dagdromen lijkt te gaan), en er is een techniek ontwikkeld om dat vast te leggen, zodat andere mensen die kunnen bekijken. Het is een gesofisticeerde versie van film.
Het aardige is niet dat idee op zich, maar wat Asimov er allemaal nog rond vertelt, over welke ontwikkelingen zich ermee voordoen, en hoe de psychologie van de dromers zelf in elkaar zit. En dat hun werk onontbeerlijk is omwille van het feit dat sommige mensen totaal niet in staat zijn om te dromen, en de creaties van de dromers nodig hebben om mentaal te kunnen uitrusten.
"Dreaming is a private thing" volgt op een ander verhaal over een nieuwe behandeling van media, nl. "The Sound Sweep" door J.G. Ballard. Met zowat veertig pagina's is dit het langste verhaal van de hele bundel, en het heeft meer weg van een korte roman dan van een novelle. Het idee is dat geluid altijd een nazinderend residu in de omgeving achterlaat, en dat sommige mensen dat moeten opruimen om te voorkomen dat het hinderlijk wordt. Maar Ballard weeft daar een heel intrige rond, met een operazangeres wiens carrière in het slop kwam doordat allerlei merkwaardige evoluties in de muziek haar overbodig maakten, en een "sound sweeper" die zelf stom is maar haar wil helpen om weer door te breken.
Merkwaardig van zowel dit verhaal als het vorige is, dat beide een tragisch einde kennen, al is dat bij Ballard sterker.
van
http://ezzulia.nl/forum/viewtopic.php?f=217&t=15191
It had been years since I had read anything by Isaac Asimov , but this collection SF: The best of the best, ed.: Judith Merril says "Dreaming is a private thing". Strangely enough, it never seems to have been translated into Dutch.
Maybe that has something to do with the quality: one of the characters says about five times (5!) "I'm an old man". Yes, after the first time you know that. And for him to say it a second time, okay, the reader's memory can be short. But three times, and even five times? On a story of about 15 pages? That's a mess though.
But other than that there is little to note. It had been a long time since I had read anything by Asimov, and then something like this is a bit of a new chance to get to know him, and that's not too bad: he doesn't waste time on unnecessary digressions, the characters are established fairly quickly ( unless they develop a form of stuttering in which they repeat entire sentences, apparently), and it contains an original idea: some people are excellent dreamers (although they appear to be daydreaming), and a technique has been developed to record that, so other people can view it. It's a sophisticated version of film.
The nice thing is not that idea in itself, but what Asimov still tells about it, about what developments are taking place with it, and how the psychology of the dreamers themselves works. And that their work is indispensable because some people are completely incapable of dreaming, and need the dreamers' creations to rest mentally.
"Dreaming is a private thing" follows another story about a new treatment of media, namely "The Sound Sweep" by JG Ballard . At about forty pages, this is the longest story in the entire collection, and it is more like a short novel than a novella. The idea is that sound always leaves a lingering residue in the environment, which some people need to clean up to prevent it from becoming a nuisance. But Ballard weaves a whole intrigue around it, with an opera singer whose career came to a halt because all kinds of curious evolutions in music made her redundant, and a "sound sweeper" who is mute herself but wants to help her break through again.
What is remarkable about both this story and the previous one is that both have a tragic end, although Ballard has a stronger one.
by
http://ezzulia.nl/forum/viewtopic.php?f=217&t=15191
Maybe that has something to do with the quality: one of the characters says about five times (5!) "I'm an old man". Yes, after the first time you know that. And for him to say it a second time, okay, the reader's memory can be short. But three times, and even five times? On a story of about 15 pages? That's a mess though.
But other than that there is little to note. It had been a long time since I had read anything by Asimov, and then something like this is a bit of a new chance to get to know him, and that's not too bad: he doesn't waste time on unnecessary digressions, the characters are established fairly quickly ( unless they develop a form of stuttering in which they repeat entire sentences, apparently), and it contains an original idea: some people are excellent dreamers (although they appear to be daydreaming), and a technique has been developed to record that, so other people can view it. It's a sophisticated version of film.
The nice thing is not that idea in itself, but what Asimov still tells about it, about what developments are taking place with it, and how the psychology of the dreamers themselves works. And that their work is indispensable because some people are completely incapable of dreaming, and need the dreamers' creations to rest mentally.
"Dreaming is a private thing" follows another story about a new treatment of media, namely "The Sound Sweep" by JG Ballard . At about forty pages, this is the longest story in the entire collection, and it is more like a short novel than a novella. The idea is that sound always leaves a lingering residue in the environment, which some people need to clean up to prevent it from becoming a nuisance. But Ballard weaves a whole intrigue around it, with an opera singer whose career came to a halt because all kinds of curious evolutions in music made her redundant, and a "sound sweeper" who is mute herself but wants to help her break through again.
What is remarkable about both this story and the previous one is that both have a tragic end, although Ballard has a stronger one.
by
http://ezzulia.nl/forum/viewtopic.php?f=217&t=15191
PeterMotteHeel prettig hoe jij in een 1/2 a4tje kan neerzetten waarom je een bepaald boek goed vindt. In dit geval het SF genre, wat me zelf niet trekt. Echter ik kan wel begrijpen waarom SF lezers het wel boeiend vinden. Ik ben 1 van de lezers welke dagelijks een boek pakken, echter waar je de favorieten hebt , ben ik dus een veel lezer van weinig auteurs. Eenmaal "verslaafd" is dan hooguit op basis van reviews en meningen van anderen > de geadviseerde auteur "proberen" en in 99 van de 100 gevallen na 1 hooguit 2 hoofdstukken > dichtslaan en weer terugvallen op die favoriete auteurs. En al vind ik die boeken nog zo goed, ik zou er geen moment over nadenken daar een epistel over te schrijven. Maar wel bewondering voor die lezers die dat leuk vinden en ook goed kunnen.
Voor wat het waard is, zonder de inhoud prijs te geven : mijn favorieten: ( geen SF dus)
John Connolly; James Lee Burke; R.D Wingfield ( al zijn het slechts een handje vol "Frost" boeken. niet te vergelijken met de aardige TV series; John D McDonald, Ross mc Donald, John Harvey : Henning Mankell; Stephen Booth.
PeterMotteVery nice how you can put down in a 1/2 a4 why you like a certain book. In this case the SF genre, which doesn't appeal to me. However, I can understand why SF readers find it interesting. I am one of the readers who pick up a book every day, but where you have the favorites, I am therefore a frequent reader of few authors. Once "addicted" is then at most based on reviews and opinions of others > "try" the recommended author and in 99 out of 100 cases after 1 at most 2 chapters > slam shut and fall back on those favorite authors. And no matter how good I think those books are, I wouldn't think twice about writing an epistle about them. But admiration for those readers who like it and are also good at it.
For what it's worth, without revealing the content: my favorites: (so no SF)
John Connolly; James Lee Burke; RD Wingfield (albeit only a handful of "Frost" books. Not comparable to the nice TV series; John D McDonald, Ross mc Donald, John Harvey : Henning Mankell; Stephen Booth.
Ezzulia is eigenlijk een kalm forum met niet erg veel activiteit, omdat de meeste leden nu eenmaal... aan het lezen zijn.
Maar elke maand organiseren ze een leesuitdaging. Iemand van hen bepaalt welk type boeken voor die maand in aanmerking komen, en dan kiezen de leden een of meerdere boeken die aan dat criterium voldoen en waarover ze korte of lange stukjes op het forum zetten, als inspiratie voor de keuze die andere leden kunnen maken.
Dat is de kern voor de verhoudingen tussen de leden.
En vandaag begint de uitdaging van mei.
Maar elke maand organiseren ze een leesuitdaging. Iemand van hen bepaalt welk type boeken voor die maand in aanmerking komen, en dan kiezen de leden een of meerdere boeken die aan dat criterium voldoen en waarover ze korte of lange stukjes op het forum zetten, als inspiratie voor de keuze die andere leden kunnen maken.
Dat is de kern voor de verhoudingen tussen de leden.
En vandaag begint de uitdaging van mei.
Ezzulia is actually a quiet forum with not a lot of activity, because most members are just...reading.
But every month they organize a reading challenge. One of them determines what type of books are eligible for that month, and then the members choose one or more books that meet that criterion and post short or long pieces on the forum, inspiring the choice that other members can make .
That is the core of the relations between the members.
And today the May Challenge begins.
But every month they organize a reading challenge. One of them determines what type of books are eligible for that month, and then the members choose one or more books that meet that criterion and post short or long pieces on the forum, inspiring the choice that other members can make .
That is the core of the relations between the members.
And today the May Challenge begins.
Een bespreking van SF: The Best of the Best, onder redactie van Judith Merril
Boekje uit 1967.
#1885627-sf (handig, die verwijzing naar LD-nrs.)
Boekje uit 1967.
#1885627-sf (handig, die verwijzing naar LD-nrs.)
Het forum Ezzulia stopt. De laatste dag ervan is 31 augustus 2023. Vanaf 1 september 2023 zul je het niet meer kunnen vinden.
Mijn blog gaat wel nog door. Hij ging oorspronkelijk over strips en was vooral bedoeld om striptekenaar Andreas te promoten, maar tegenwoordig is het ook over boeken. De recensies die ik op Ezzulia had gezet, verschijnen normaliter geleidelijk op mijn blog. Het zijn er ongeveer honderdvijftig.
Het stoppen van Ezzulia is desoriënterend. PhpBB-fora waren een tijdlang erg populair, maar tegenwoordig blijft daar niet veel van over. Er zijn voor Ezzulia dan ook niet echt alternatieven.
Mijn blog gaat wel nog door. Hij ging oorspronkelijk over strips en was vooral bedoeld om striptekenaar Andreas te promoten, maar tegenwoordig is het ook over boeken. De recensies die ik op Ezzulia had gezet, verschijnen normaliter geleidelijk op mijn blog. Het zijn er ongeveer honderdvijftig.
Het stoppen van Ezzulia is desoriënterend. PhpBB-fora waren een tijdlang erg populair, maar tegenwoordig blijft daar niet veel van over. Er zijn voor Ezzulia dan ook niet echt alternatieven.
The forum Ezzulia ends. Its last day is August 31, 2023. From September 1, 2023, you will no longer be able to find it.
My blog will continue. It was originally about comics and was mainly intended to promote comic artist Andreas, but nowadays it is also about books. The reviews I had put on Ezzulia normally appear gradually on my blog. There are about one hundred and fifty.
Stopping Ezzulia is disorienting. PhpBB forums were very popular for a while, but not much of that remains today. There are therefore no real alternatives for Ezzulia.
My blog will continue. It was originally about comics and was mainly intended to promote comic artist Andreas, but nowadays it is also about books. The reviews I had put on Ezzulia normally appear gradually on my blog. There are about one hundred and fifty.
Stopping Ezzulia is disorienting. PhpBB forums were very popular for a while, but not much of that remains today. There are therefore no real alternatives for Ezzulia.
Jammer voor je dat het forum Ezzulia stopt PeterMotte . Ik denk dat je hiermee iets dierbaars verliest.
Ik kan alleen zeggen, probeer het op LD, ik denk dat er toch wel verschillende reacties komen.
En als er niks komt, dan kan ik altijd een reactie geven, ook al heb ik er geen verstand van.
PeterMotteIk kan alleen zeggen, probeer het op LD, ik denk dat er toch wel verschillende reacties komen.
En als er niks komt, dan kan ik altijd een reactie geven, ook al heb ik er geen verstand van.
Too bad for you that the Ezzulia forum is shutting down PeterMotte . I think you are losing something precious with this.
I can only say, try it on LD, I think there will be different reactions anyway.
And if nothing comes up, I can always comment, even if I don't know anything about it.
PeterMotteI can only say, try it on LD, I think there will be different reactions anyway.
And if nothing comes up, I can always comment, even if I don't know anything about it.
Dank je wel. Er gaat inderdaad iets verloren.
Thank you. Indeed, something is lost.
Snel naar pagina
11van 61