Het Haiti-Audubon-Schandaal ... zegels met daarop afgebeeld de beroemde vogelgravures van Audubon, uit het toen 150 jaar oude boek "Birds of America" Lees verder
Het Haiti-Audubon-Schandaal ... zegels met daarop afgebeeld de beroemde vogelgravures van Audubon, uit het toen 150 jaar oude boek "Birds of America"
Begin jaren zeventig bedacht Nicole Duvalier samen met enkele handlangers een uitgekiend plan om veel geld te verdienen. Haar broer, president Jean-Claude Duvalier, werd zorgvuldig buiten het complot gehouden.
Het Haiti van Duvalier wordt gekenmerkt door gevangenissen en gevangenen, door wreedheid en marteling, moorden en geweldadige dood.
Er is het minachtend ontkennen van menselijke rechten en het laffe bedwingen van moraal en fatsoen.
Hebzucht en corruptie, het verdraaien van waarden en een voortdurende marathon naar fortuin door regering en enkele individuen.
Nicole liet in Rusland vijftien postzegels (reeksen) - in waarde variërend van vijf cent tot vijf gourdes - drukken met daarop afgebeeld de beroemde vogelgravures van Audubon. De serie postzegels werd als een bijzonder verzamelobject in 1975 op markt gebracht. In dat jaar was het 150 jaar geleden dat Audubons boek Birds of America werd uitgegeven.
De 15 reeksen zijn:
Duif - Eend - Gaai - IJsduiker - IJsvogel - Kalkoen - Kraanvogel - Lepelaar - Pelikaan - Slangenhalsvogel - Specht - Stern - Uil - Wulp - Zaagbek
Om deze postzegels onder de aandacht van verzamelaars te brengen, liet Nicole de zegels authentiek verklaren door de UPU. Dit deed ze door de staatsdrukkerij via omkoping een aparte uitgave van het staatsblad Le Moniteur te laten drukken, waarin de uitgave van de Audubon-postzegels werd aangekondigd.
De Directeur van de Staatsdrukkerij werd omgekocht om 1 exemplaar te drukken van het officiële Haitiaanse Staatsblad, met daarin de mededeling van het verschijnen van de Audubon postzegels.
De uitgave werd gewaarmerkt met een valse handtekening van de toenmalige Minister van Handel.
Deze uitgave werd zo door de UPU goedgekeurd (en derhalve aanbevolen bij de verzamelaars).
Op Haïti werden postbeambten omgekocht om de zegels te voorzien van een eerste dag van uitgave stempel. Daarna werden ze via een tussenpersoon in Miami verkocht. Nicole verdiende hieraan $ 4 miljoen.
De fraude werd ontdekt op Haïti zelf door een postzegelverzamelaar - die als advocaat op het ministerie van Handel werkte en verantwoordelijk was voor de uitgave van postzegels. Hij kreeg een advertentie voor de Audubon-postzegels onder ogen.
Hij informeerde bij de Wereldpostvereniging die hem een kopie stuurde van het namaak Staatsblad. De Minister wiens handtekening was vervalst wist niets van het Staatsblad en de postzegels.
Hij sloeg alarm en maakte de zaak aanhangig bij de Filatelisten vereniging. Een internationale schandaal was geboren.
Om de gemoederen te sussen besloot Jean-Claude Duvalier de rechtszaak openbaar te laten plaatsvinden. Het was de eerste rechtszaak die op Haïti rechtstreeks werd uitgezonden. Voor het oog van de natie erkenden verschillende zogenaamde ‘betrokkenen’ hun schuld. Ze werden veroordeeld tot forse celstraffen. Het waren echter voor het merendeel Duvalier-aanhangers die op verzoek van Jean-Claude de schuld op zich namen en hiervoor rijkelijk beloond werden. De hoofdrolspelers bleven buiten schot. Nicole’s naam werd niet eens genoemd tijdens het proces.
De internationale verzamelaarswereld was tevreden, gerechtigheid was geschied ...
Alle publiciteit rondom het proces gaven de postzegels een extra waarde ...
De architecten van het postzegel-schandaal waren Nicole Duvalier, de zus van Jean-Claude, zijn Ambassadeur in Spanje Generaal Claude Raymond (zijn voormalige chef staf),
Belastingdirecteur Frank Sterling, Veiligheidschef Gabriel Brunet van het vliegveld van Port-au-Prince, en de Haitiaanse Consul in Miami Eugene "sonson" Maximilien.
Jean-Claude Duvalier zelf werd uitgesloten van het netwerk, terwijl zijn zus Nicole de andere medeplichtigen waarschuwde dat ze "dood" zouden zijn als iemand van hen ooit haar rol in de hele zaak zou openbaren.