Alhoewel hij al 42 jaar is, woont Michel nog bij zijn 72-jarige moeder, mevrouw Catherine Hubeau. Zijn papa is reeds langer geleden onverwacht gestorven. Lees verder
Michel (Ibanez/Zidrou)
Alhoewel hij al 42 jaar is, woont Michel nog bij zijn 72-jarige moeder, mevrouw Catherine Hubeau. Zijn papa is reeds langer geleden onverwacht gestorven. Ten gevolge van een verkeersongeval kreeg Michel een verstandelijke beperking. Hoge snelheid en veel drank kwamen ter sprake. Maar Catherine bleef niet bij de pakken zitten. Er moet voor haar zoon gezorgd worden. En dat zal zij doen! Maar hoe lang nog? Dankzij zijn moeder is het leven van Michel best waardig. Al heeft hij ook wel wat besef over wat er gebeurd is. Dit dagelijkse bestaan wordt ook voor Catherine wel eens te veel. Zelf zegt ze: "Ik leef zijn leventje." Ze begint zaken te vergeten en dat kan niet voor Michel want hij heeft een vaste planning nodig. Het moet bijvoorbeeld altijd de film 'Wulpse tweelingen" zijn die mama gaat huren. Kom nu niet met een andere af! Heel sterk is het fragment met Bianca, ooit de vriendin van Michel. Catherine wil de zorg volhouden, dat is zeker. Maar het opvanghuis 'De Vergeet Me Nietje' zit er aan te komen. Kennen wij allemaal niet ergens een Catherine? Via deze mozaïekvertelling leven wij dit leven eventjes mee. Zouden wij het zo lang volhouden? Toch dapper van Zidrou dat hij ons aan alle "tante Mariettes" waar ook ter wereld doet denken. Ook al was het voor ons maar voor eventjes.