Jean-Jacques Burnel ook bekend als J. J. Burnel, is een Brits-Frans muzikant en songwriter die het meest bekend is geworden als basgitarist van de Britse groep "The Stranglers". Lees verder
Jean-Jacques Burnel ook bekend als J. J. Burnel, is een Brits-Frans muzikant en songwriter die het meest bekend is geworden als basgitarist van de Britse groep "The Stranglers".
Burnel werd geboren in de wijk Notting Hill, uit Franse ouders die afkomstig waren uit Caen. Op circa 12-jarige leeftijd verhuisde hij met zijn ouders naar Godalming in Surrey waarna hij de Royal Grammar School van Guildford bezocht en geschiedenis studeerde aan de University of Bradford. Burnel leerde klassiek gitaar spelen en koos voor de basgitaar nadat hij in 1974 hij lid was geworden van "The Stranglers". Hij is ook zanger op een kwart van hun songs.
Hoewel Burnel maar korte tijd in Frankrijk had gewoond, ontving hij een Franse oproep voor het vervullen van zijn dienstplicht. Hij wist deze te ontlopen door te wijzen op zijn onmisbaarheid in "The Stranglers" en de economische schade die zijn afwezigheid voor de overige groepsleden zou opleveren.
Burnel speelt bij "The Stranglers" sinds de oprichting in 1974, maar heeft ook twee solo-albums opgenomen: het naar krautrock neigende "Euroman Cometh" in 1979 en het tussen chansons en Europop zwevende "Un Jour Parfait" in 1988 (met de single "Le whiskey", een hit in Frankrijk). Daarnaast nam hij met bandlid Dave Greenfield in 1983 het album "Fire and Water" (Ecoutez Vos Murs) op. Hij heeft ook muziek opgenomen en uitgevoerd voor de anime Gankutsuou (geïnspireerd op De graaf van Monte-Cristo), waaronder het openingsthema "We Were Lovers" en het slotthema "You Won't See Me Coming" dat tevens op de Stranglers-plaat "Suite XVI" (2006) staat.
Burnel staat bekend om zijn heldere basgeluid en zijn melodische baslijnen. Zijn specifieke stijl is te horen op vroege Stranglers-opnamen met producer Martin Rushent, zoals de singles '"No More Heroes" (van het gelijknamige album) en "Peaches". In deze periode bespeelde hij een Fender Precision Bass met RotoSound roundwound snaren die hij vlak bij de brug aansloeg met een plectrum, waarna het geluid werd versterkt met Hiwatt buizenversterkers. Later gebruikte hij talloze andere basgitaren.
(Bron: Wikipedia NL)