"Yes" is een progressieve rockband, in 1968 opgericht in Londen. Kenmerkend voor de muziek zijn de complexe ritmes en harmonieën, de virtuositeit van de muzikanten, de meerstemmige zang en de mystieke teksten. Lees verder
"Yes" is een progressieve rockband, in 1968 opgericht in Londen. Kenmerkend voor de muziek zijn de complexe ritmes en harmonieën, de virtuositeit van de muzikanten, de meerstemmige zang en de mystieke teksten. Sommigen zullen daarbij de hoge, ietwat engelachtige zang van Jon Anderson willen noemen en het aparte, zware basgeluid van Chris Squire. Het mystieke aspect van "Yes" wordt vaak geaccentueerd door de vele hoesontwerpen die kunstenaar Roger Dean voor "Yes" heeft gemaakt.
Door de jaren heen heeft "Yes" talloze bezettingen gekend. Op een zeker moment waren er zelfs twee groepen die de naam "Yes" voerden. Na een gerechtelijke uitspraak mocht de ene groep (bestaande uit Squire, Rabin, Kaye, White) zichzelf "Yes" noemen, de andere groep ging verder als "Anderson Bruford Wakeman Howe". Onder die naam brachten zij één titelloos album uit. Later zijn deze twee groepen gefuseerd en bestond "Yes" voor enige tijd uit acht muzikanten. Een ander opmerkelijk feit is dat Trevor Horn, zanger en bassist van "Buggles", bekend van hits als "Video killed the radio star", op één album "Drama" de zang voor zijn rekening nam. Na dit album en een driejarige pauze van de band, verruilde Horn de microfoon voor de mengtafel voor de productie van het commercieel uiterst succesvolle "90125" (een titel die slaat op het catalogusnummer van dit album bij Atlantic). De meeste leden die ooit tot "Yes" hebben behoord zijn Britse muzikanten, maar "Yes" heeft ook leden gehad uit Zwitserland, Zuid-Afrika, Verenigde Staten en Slovenië.
Toen Rick Wakeman de band verliet, werd Vangelis gevraagd zijn plaats in te nemen. Na enkele weken oefenen, bleken de muzikale ideeën te ver uit elkaar te liggen om tot een goede samenwerking te komen en werd Wakeman vervangen door Patrick Moraz.
De meest tot de verbeelding sprekende bezetting is die met Anderson, Squire, Howe, Wakeman en White, hoewel dit niet de oorspronkelijke formatie van de band is.
Na "Magnification" en de lange tournee die erop volgt ligt de band tijdelijk stil. Alle leden zijn met eigen projecten bezig. Als "Yes" later een doorstart maakt, is dit zonder Anderson. Deze is met een ernstige luchtweginfectie in het ziekenhuis opgenomen na hierdoor in een coma te zijn geraakt. Hij zweeft in die tijd tot tweemaal toe op de rand van overlijden, raakt kort in een coma en knapt daarna pas op. "Yes" besluit intussen niet op Anderson te wachten en neemt Benoît David in dienst. Wakeman bedankte; hij had al enige tijd het langdurig op tournee gaan vanwege gezondheidsredenen opgegeven. Voor de tournee van 2009 werd daarom Oliver Wakeman, Ricks zoon, gevraagd. "Yes" ging hierna de studio in voor het album "Fly From Here", met Benoît David op zang en eerst Oliver Wakeman en later Geoff Downes als toetsenist. Oliver Wakeman werd om onbekende redenen plots bedankt en vervangen door Downes, met wie Howe al lange tijd samenwerkt in de band "Asia". Tegelijkertijd waren Anderson en Wakeman een kleine toer door Engeland begonnen. Resultaat van deze samenwerking is "The Living Tree" en een daaropvolgende live-cd/dvd. "Fly From Here" verscheen medio 2011. Tijdens de promotietournee voor dit album werd Benoît David, die met stemproblemen en wat problemen in de privésfeer tijdelijk naar huis was gegaan, vervangen door Jon Davison van "Glass Hammer". David vernam dit nieuws bij het lezen van een interview met Squire en niet via directe weg. Jon Davison werkt nog steeds samen met "Glass Hammer". Deze band bracht met Davison "Perilous" uit. Intussen bracht Jon Anderson een tweetal nieuwe albums uit.
Billy Sherwood zal de, in juni 2015, overleden Chris Squire vervangen gedurende de Noord-Amerikaanse tour in 2015, zoals hij dit gedurende diens ziekte ook had gedaan. Het is onbekend of hij definitief de nieuwe bassist van de band zal worden.