6van 6
Welke uitgaven zijn volgens jullie het beste qua inkleuring, vertaling, cover, etc... voor deze drie reeksen?
Which editions do you think are the best in terms of coloring, translation, cover, etc... for these three series?
Wat betreft Asterix waardeer ik in vertaling de oude versies (Geïllustreerde Pers & Dargaud), maar de luxe uitgaven op groot formaat met de toegevoegde (facsimile) zwartwitpagina's zijn heel erg fraai. Ze zijn er alleen niet van elk verhaal.
Roodbaard is het mooist in de integrale uitgave van Sherpa. Roodbaard is daarin voor het eerst compleet en chronologisch in het Nederlands verkrijgbaar.
Ook de Blueberry uitgaven van Sherpa zijn de mooiste versies. Hoewel van die reeks de 5 Franse Mister Blueberry softcover albums in zwartwit (Dargaud) nét iets grotere pagina's bevatten.
Roodbaard is het mooist in de integrale uitgave van Sherpa. Roodbaard is daarin voor het eerst compleet en chronologisch in het Nederlands verkrijgbaar.
Ook de Blueberry uitgaven van Sherpa zijn de mooiste versies. Hoewel van die reeks de 5 Franse Mister Blueberry softcover albums in zwartwit (Dargaud) nét iets grotere pagina's bevatten.
As far as Asterix is concerned, I appreciate the old versions (Illustreerde Pers & Dargaud) in translation, but the deluxe large-format editions with the added (facsimile) black-and-white pages are very beautiful. They just aren't there for every story.
Redbeard is the most beautiful in the full edition of Sherpa. Roodbaard is available for the first time completely and chronologically in Dutch.
The Blueberry editions of Sherpa are also the most beautiful versions. Although the 5 French Mister Blueberry softcover albums in black and white (Dargaud) from that series contain slightly larger pages.
Redbeard is the most beautiful in the full edition of Sherpa. Roodbaard is available for the first time completely and chronologically in Dutch.
The Blueberry editions of Sherpa are also the most beautiful versions. Although the 5 French Mister Blueberry softcover albums in black and white (Dargaud) from that series contain slightly larger pages.
morph2011Bij de Sherpa integralen van Roodbaard heb ik een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik dat een nieuwe inkleuring nodig was, maar wanneer ik dan op de site van Sherpa de pdf bekijk met de tien pagina's als voorbeeld word ik daar toch niet warm van. Het ziet er mij net iets te "digitaal" uit. Het kan natuurlijk dat het op papier veel anders oogt.
Van Blueberry was ik al van mening dat de tekeningen van Giraud beter tot zijn recht komen op "korrelig" papier en was ik dus op zoek naar uitgaven uit de jaren '70 waarvan de bladeren nog allemaal stevig in de lijm zaten. Tot mijn spijt is dat bij de meeste van die albums niet meer het geval. De integralen, die (als ik me niet vergis) gebruik maken van dat "korrelig" papier, zijn dan inderdaad mijn beste optie vermoed ik.
morph2011I have mixed feelings about the Sherpa integrals from Roodbaard. On the one hand, I think a new coloring was necessary, but when I view the PDF on the Sherpa site with the ten pages as an example, I don't get excited about it. It just seems a little too "digital" to me. It is of course possible that it looks much different on paper.
From Blueberry I was already of the opinion that Giraud's drawings come into their own better on "grainy" paper, so I was looking for editions from the years 1970s, the leaves of which were all still firmly in the glue. To my regret, that is no longer the case with most of those albums. The integrals, which (if I'm not mistaken) make use of that "grainy" paper, are indeed my best option I suspect.
Ik heb me op een ander forum laten vertellen dat voor de Asterix albums de Hachette uitgaven van 1999 de beste optie zijn. Die hebben blijkbaar nog de originele covers en vertaling. Wat is jouw mening hierover?
Ik vond deze te weinig toegevoegde waarde hebben t.o.v. de eedere uitgaven.
Maar dat op basis van mijn oordeel als lezer. Niet als verzamelaar.
Bij de Sherpa integralen van Roodbaard heb ik een beetje een dubbel gevoel.
De inkleuring is anders, op sommige punen valt het minder op. Maar bij dit punt speelt vooral waarmee je het kunt vergelijken: oude albums, voorpublicatie in Pep? Kloppen die wel met wat er destijds op de tekentafel gebeurd is, gezien de wijze van reproductie voor een weekblad waarbij men toen dacht dat het een kwestie was van eenmaal lezen en dan weggooien en heel misschien eerst nog een album...
Van Blueberry was ik al van mening dat de tekeningen van Giraud beter tot zijn recht komen op "korrelig" papier
Dan zijn de eerste hardcoveruitgaven van Dargaud misschien ook nog een goede keuze voor je.
I was told on another forum that for the Asterix albums the 1999 Hachette releases are the best option. They apparently still have the original covers and translation. What is your opinion about this?
I found this to have little added value compared to the previous editions.
But that's based on my judgment as a reader. Not as a collector.
I have a bit of mixed feeling about the Sherpa integrals from Roodbaard.
The coloring is different, on some points it is less noticeable. But with this point, what you can compare it to: old albums, pre-publication in Pep? Do they match what happened on the drawing board at the time, given the method of reproduction for a weekly magazine, where people then thought it was a matter of reading once and then throwing it away and perhaps an album first...
From Blueberry I was already of the opinion that Giraud's drawings look better on "grainy" paper
Then the first hardcover editions of Dargaud might also be a good choice for you.
morph2011morph2011Ik bedoel de oude losse hard-covers van Dargaud. Van "Fort Navajo" (1978) t/m "Gebroken Neus" (1980), inclusief de drie delen "Jonge Jaren" met korte verhalen (1978 - 1979). Die zijn op eenzelfde papiersoort gedrukt als de soft-covers.
De HC delen erna, van Novedi, zijn op witter papier. En "Het einde van de lange rit" is in die met de Dargaudversies vergelijkbare variant niet uitgebracht in het Nederlands. Wél als luxe gesigneerde en genummerde op groter formaat in zwart-wit, met prent.
De recente integralen van Dargaud hebben wittere bladen. Maar bevatten dan weer wel interessante dossiers.
De HC delen erna, van Novedi, zijn op witter papier. En "Het einde van de lange rit" is in die met de Dargaudversies vergelijkbare variant niet uitgebracht in het Nederlands. Wél als luxe gesigneerde en genummerde op groter formaat in zwart-wit, met prent.
De recente integralen van Dargaud hebben wittere bladen. Maar bevatten dan weer wel interessante dossiers.
I mean the old loose hardcovers from Dargaud. From "Fort Navajo" (1978) to "Broken Nose" (1980), including the three parts "Young Years" with short stories (1978 - 1979). They are printed on the same type of paper as the soft-covers.
The HC parts after it, by Novedi, are on whiter paper. And "The end of the long ride" was not released in Dutch in the variant comparable to the Dargaud versions. Signed and numbered as luxury in a larger format in black and white, with print.
Dargaud's recent integrals have whiter pages. But they do contain interesting files.
The HC parts after it, by Novedi, are on whiter paper. And "The end of the long ride" was not released in Dutch in the variant comparable to the Dargaud versions. Signed and numbered as luxury in a larger format in black and white, with print.
Dargaud's recent integrals have whiter pages. But they do contain interesting files.
6van 6