De eerste langspeelplaten (LP's) werden uitgebracht op10 inch (plm.25 cm), hetzelfde formaat als de 78-toerenplaat. De speelduur was ongeveer 15 minuten per kant. Lees verder
Eind jaren 40 waren zowel Columbia (later CBS) als RCA op zoek naar opvolgers van de 78 toeren grammofoonplaat. Columbia introduceerde de eerste Long Play- grammofoonplaat op 33 1/3 toeren in 1948 (in die periode werd ook de eerste 7 inch, 45 toeren single uitgebracht).
RCA koos voor een 7 inch, 45 toeren plaatje, dat meerdere nummers per kant bevat. Afspelen op 45 toeren levert in beginsel een betere geluidskwaliteit dan 33 1/3 toeren.
De eerste langspeelplaten (LP's) werden uitgebracht op 10 inch (plm.25 cm), hetzelfde formaat als de 78-toerenplaat. De speelduur was ongeveer 15 minuten per kant. Voor jazz en populaire muziek was die speelduur voldoende voor een aantal nummers per kant.
Voor klassieke muziek bestond er behoefte aan een langere speelduur. Omdat de liefhebbers van klassieke muziek destijds als de belangrijkste doelgroep (want de meest kapitaalkrachtige) werden gezien, produceerde men in de V.S. al snel langspeelplaten van 12 inch (plm. 30 cm.).
De goedkopere 10 inch LP bleef in de jazz en de populaire genres (rock 'n' roll!) nog tot omstreeks 1960 in zwang. In de tweede helft van de jaren 70 maakte de 10 inch een comeback. Vooral in het punk en new wavegenre waren afwijkende formaten, zoals de 10", populair. Soms werd ook materiaal uit de jaren 50 opnieuw in dit formaat uitgebracht. In de loop van de jaren 80 verdween dit formaat opnieuw nagenoeg, om af en toe als gimmick toch weer op te duiken.