Supertramp is een Britse symfonische-rockgroep, met een door Wurlitzer-piano en saxofoon gedomineerd geluid. De band werd in 1969 opgericht door Rick Davies (zang en toetsinstrumenten) en de latere King Crimson-tekstschrijver Richard Palmer-James (zang en Lees verder
Supertramp is een Britse symfonische-rockgroep, met een door Wurlitzer-piano en saxofoon gedomineerd geluid. De band werd in 1969 opgericht door Rick Davies (zang en toetsinstrumenten) en de latere King Crimson-tekstschrijver Richard Palmer-James (zang en gitaar). Davies speelde eerder in "The Joint" samen met Steve Jolliffe, later "Tangerine Dream". Belangrijkste groepslid was Roger Hodgson (zang, gitaar en toetsinstrumenten), die tot 1983 deel uitmaakte van de groep.
De band kreeg als eerste naam "Daddy", maar deze wordt nog voor de eerste opnamen gewijzigd in "Supertramp", gebaseerd op het boek "The Autobiography of a Super-Tramp" van W.H. Davies uit circa 1910.
De eerste twee elpees worden gefinancierd door de rijke Nederlandse zakenman Sam Miesegaes en zijn niet erg succesvol. Op het debuutalbum is nog niet het welbekende Supertramp-geluid te horen, maar al wel de songschrijfkwaliteiten van Davies en Hodgson. Na de eerste en de tweede plaat worden alle bandleden -op Davies en Hodgson na- vervangen. "Indelibly Stamped" veroorzaakt in Engeland voor enige opschudding door de getatoeëerde blote borsten op de voorkant. In de Verenigde Staten werd een gekuiste versie op de markt gebracht, waarbij twee stickers in de vorm van gouden sterren op de borsten werden geplakt.
In 1973 komen John Helliwell (blaasinstrumenten en zang), Dougie Thomson (basgitaar) en Bob Siebenberg (soms vermeld als Bob C. Benberg) (slagwerk) bij de groep en maken zij de elpee "Crime of the Century". Dit album werd opgedragen aan Miesegaes. De plaat wordt geproduceerd door Ken Scott en voor de opnames wordt tijd noch moeite gespaard. Dit levert een plaat op met een bijzonder goede geluidskwaliteit en vele geluidseffecten. De plaat klinkt als één geheel, waardoor het lijkt alsof het een conceptelpee is. In Engeland wordt de single "Dreamer" een toptienhit en haalt het album nummer 1.
"Crisis? What Crisis?" wordt onder enige tijdsdruk gemaakt en valt in eerste instantie tegen. Wel toert Supertramp in 1975 en 1976 succesvol door Europa en de Verenigde Staten.
De LP "Even In The Quietest Moments" werd voor een groot deel gemaakt op een bergtop ergens in Colorado. Door de ijle lucht daar, werden de stemmen van de zangers wat anders. John Helliwell kon hierdoor niet meer op zijn sax spelen. Dit deel is daarom in Los Angeles opgenomen. Hoogtepunt van dit album is het tien minuten durende en voor de helft instrumentale "Fool's Overture".
Na het artistieke hoogtepunt met "Crime of the Century" volgt het commerciële hoogtepunt in 1979 met "Breakfast In America". "The Logical Song" en "Breakfast In America" doen het goed als single. De kortere en meer pop-gerichte nummers worden door een groter publiek gewaardeerd. Op deze plaat is ook goed te horen dat Davies en Hodgson niet meer samen componeren, maar dat ieder de helft van het repertoire schrijft en zingt. Davies zorgt voor de ernstige en nuchtere nummers, Hodgson heeft een luchtigere, dromerigere aanpak. Van de concerten in Parijs in november 1979 verschijnt de dubbelelpee "Paris".
Op "Famous Last Words" is de scheiding tussen Davies en Hodgson nog beter te horen. De creativiteit is er een beetje uit en na een uitgebreide wereldtournee in 1983 houdt Hodgson ermee op om een solocarrière te beginnen.
"Brother Where You Bound" is de eerste plaat zonder Hodgson en de laatste uit de succesperiode van Supertramp. De plaat klinkt ritmischer en minder symfonisch. "Cannonball" is het meest succesvolle nummer. In de anti-Sovjetsong "Brother Where You Bound" speelt David Gilmour van "Pink Floyd" de gitaarpartijen.
In 1987 verschijnt "Free As A Bird". Op dit album speelt Mark Hart van "Crowded House" voor het eerst mee; hij schrijft samen met Davies het nummer "Where I Stand". "Free As A Bird" en "Live '88" tonen definitief aan dat Supertramp op zijn retour is. De platen klinken voorspelbaar en missen enthousiasme en creativiteit. De verkoopcijfers bevestigen dit beeld. De single "I'm Beggin' You" haalt de nummer 1-positie in de Amerikaanse dancecharts.
Tussen 1997 en 2005 komt "Supertramp" (Davies, Helliwell, Siebenberg en Hart, aangevuld met andere muzikanten) met nieuw materiaal. In '97 verschijnt "Some Things Never Change" en in 2002 wordt het laatste album van Supertramp gemaakt, "Slow Motion". Ook treden zij weer op, maar niet meer met het succes van weleer. In 1999 verschijnt het live-album "It Was The Best Of Times". Op deze registratie van concerten in de Royal Albert Hall in Londen, staat het nummer "Don't You Lie To Me", geschreven door Hudson Whittaker in 1940.
In 2005 verschijnt de compilatie "Retrospectacle - The Supertramp Anthology". Hierop staan de grote hits, aangevuld met de nummers "Land Ho" en "Summer Romance". Deze liedjes zijn als singles tussen de albums "Indelibly Stamped" en "Crime of the Century" verschenen. Vanaf dat jaar neemt de groep een pauze van vijf jaar.
In 2010 begint Supertramp weer met optreden ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van hun gelijknamige debuutalbum. Er was in dat jaar even sprake dat Roger Hodgson weer bij de band zou komen voor een reünie, maar net voor diens solotour meldde Hodgson dat de deur daarvoor definitief is dichtgeslagen.
In 2012 bracht Billy Sherwood een tributealbum uit met als titel "Songs of the Century". Hij werkte hiervoor samen met diverse muzikanten van bands als "Yes", "King Crimson", "Toto" en "Renaissance".